Eşya Neden Saklamaz Teni

eşyayı geçiyorum işte akşam oldu
bütün haylamazlıkları sokakta bıraktım 
içine açılan kapılardan ve kağnılardan
biriktirdiğim pullarla allara boyadım yüzümü
üstünden yıldız akar bir çeşmenin 
o çeşmenin su içmekliği eskiden 
geleneklere ve besmeleye bağlanmıştır
bağlanmıştır yazgı denilen kara boya
bir büyük boşluk gibi içimde büyüyen.

bu ellerini alsan şimdi benden
çocuk olur gözlerim, makasım körleşir
kutsanan gözlerinin indirdiği yağmurdan
ceketim laciverdî bir hüzün olur 
omuzlarım düşüktür bu yüzden
saklanan kendi güneşinden sözcükler
dağlayamaz korkularımı.

mehlika, duyduğum sensin
eşyayı geçiyorum, bu kalabalıkları
bu çiğnenip tükürülen elleri bırakıyorum
böylece akşam oluyor yüzünün ortasında
işte söz verdim geçiyorum gözlerinden
aklıma yüz bin yıl vade tanı..

Gülüşün Bana Tabut Göğe Dokunan

eksiltmedi beni sevdan daha bir çoğaldım
seninle her gün biraz daha
yağan yağmurlarda seslendiğim adın
benim denizlerim değil mi.

konuşacak olsam ne konuşayım seninle 
öylece sustum bekliyorum gerçeği
gidişini akla uydurmam belki kolaydı
yağmurlardan sonra yüzüm kirlenmeseydi

gülüşün o neşter, derimi kesen
kanımdan yükselen buharda telaşlı 
adımlarla giderdin sen
saymazdım takvim yapraklarını
yapraklar konuşmaz çünkü yüzümün sonbaharıyla
vardığım evlerin kapıları daha bi duvar 
elimde bipolar anahtarlar.

anksiyete ulusal marşını ezbere bilen
yine benim aklım değil mi.

koşarsan kalbim ağrır, bilince başım döner
dağa doğru yükselen ağaçlarda
azala azala yükselişin hüznü
kestirdiğim üç noktalı melodi
ağır aksak sevi değil mi.

hayır ciddi bir yanı yok bütün bunların
hafifsemeyle ortak gülümsemedir gökyüzüne bakmak
şimdi aklımda kırk tilkiyi uyandıran 
senin gülüşün değil mi..

Güzden Yaza

I.Güz

bakarsın gırtlağında kalmış sesin birden karartılmış bütün ışıklar. seçme hakkın olsa hiç sormamış gibi doğmamış olmayı seçerdin gece vakti konuşmaya başlayan musluk ne anlatır uğuldayan ve sağır lavaboya aynadan yüz bulamayan yüzümü dönsem yuğsam bir serin suyla dilinden anlasam da söylesem musluğa: sesini keser misin uyuyorum burda!

gözlerinin altına otağ kuran renk iyimserliğinden ettiğinden beri seni düzenlenen törenlerde yakana, düşük bütçeli gözyaşları takar oldun uzun yolların sesi var hep içinde

uzun yolların vardı bir gecede gittiğin gitmek her zaman uzun vadeli yatırım ve hep bir yerlere gitme kuponu ceplerin

güzelcins yüzünden düşen parçalar serçe gözlerinin kezzabıyla üstünden yaklaştıran gerginliğin gölgene karar sen vermiştin bana ismimi aylaklığımdan

uzun yolların vardı senin, gözlerinden gittiğim..

II. YAZ

bakmayın ben mevsimlerden şikayet etmem
değil mi ki Eylül bana yazdı, yazdan daha yazdı
ve kasımlardan canım fena halde sıkılmıştı
ayak seslerini duydum sağanak bir yağmurun
gönlümün çorak toprağına düşüşünü
senin takviminden dökülen sayfalarda
on iki ay, on iki eylül, on iki yaz bahçesi
kuş tüyü, çam kokusu, tarçın ve menevşe
hangi bahçeye girdimse cennet köşesi
hepsinde on iki ayrı sen ve adınla
başlayan evin her odasında eylülün bir başka rengi

bakma zaman geçmemiş, geç kalmamışım sana
hep şaşırıyorum karşında, gittiğimiz parklarda
zamanmış senin adın, eylülmüş senin rengin
bazen yaz bazen güzmüşüm nefesinde
göz bebeklerindeki simyayı adının öğrettiği
zaman, saadetim, en kutlu vakit bana..

Nasılsan Öyleyim

adınla başladım geceye gül kanatan
daha çok da bir yolcuydu gece ve adın
giderse nereye gider
baştan alalım hayır bu bir prova değil 
leylâ görmez mi geceden sabaha
kuşların konduğunu.

yollar boyunca çok düş gördüm
saklandım büyük bir ormanda
gece beni emziren anaydı sen gidince
onun dizinde çok yaşlar döktüm
temizlensin diye adım.

güllerin dökülüyor şimdi kitap aralarından
unuttumdu çoktan saçının tellerini
parmaklarımın arasından çıkan 
camdan akseden kızıllıklarda görürdüm
hüznüme müştak yüzünü.

topraktan vücut bulan ne varsa toprakla
karıştırdım çoktan kıyama durdun
kıyama durdun kendi kıyametinin önünde
önünde duvarlar duru ve dalgasız
sesler duydun orda, unutulmuştu çoktan.

bu şehri yaşatan nedir, nergis mi
çay ocaklarından mı geçer şehrin 
hüzün ve tütün kokan parmakları
derine indikçe odalardan taşan
aynaya sığınan kiloş eteğin 
gülüşünü bağışlar kusan musluklara.

oynama kalbimin geceye koşan damarıyla
ol damardan çokça hüzün emdim, üstelik
deneme kabininin askılığında öylece bırakılan
satın alınmamış eşya benim kalbim.

ve sonra yine sen geldin, şehre birden bire
yürünen yollar şiir olup aktı köprünün altından
köprünün altından çok izmarit aktı
banklarda şöyle bir soluklanmak için
oysa bir kadın ter içinde de sevilir.

bakmaz olur mu hiç tabanı delinmiş gemi
olmaz olanı oldurana ve ol deyip oldurana 
hızır bildim seni bak su alıyor sözlerim
tıflîyim gözlerinde, ellerinde ince bir hece.

kanayan gözlerle bakma bana annem beni
akıllı bilir, dudaklarından düşürmeden hiç
çok kötü düştümdü oysa sarışın bir dudaktan
yağmur yağdı düşüme
aklım kanadı biraz, onu da gömdüler geçti.

nasılsan öyleyim geceye kanayan güllerle
bir yolcu giderse en çok, nereye gider ki..


(nöbette vukuat yoktur!)

Meryem Hali

anne olduğun gün affettim seni
ellerinde ölmüştü çünkü yüzüm
bir başka yüze döktüğüm dillerden
sabahsız kuşların öğüdüne karışan
yaralar peyda edivermişti bir akşam
koşularda unuttuğum güneş
yakasında kara bulutlarla
üstüme eğilince, hasmım neşe
ve dostum sabır
ve yarınım hüznün ellerinden tutup
seni öptüğüm yere beton döktü
bütün iğde ağaçlarından intikam,
nöbetler alınacak, kitapları da hatta
yakılacak ve kayıtları silinecek 
yeryüzü iğde ağaçlarının.

anne olduğun gün affettim seni
kale burçlarında görünsün diye bana
deniz üzerinden gelen rüzgarlara
bıraktığın saçların okşadı hüznümü
gözlerinde görüş mesafesi kadar
bile ben yoktum.
dudaklarının ol kıvrımlarında coğrafya
ve tarih bilimlerini yargıladım
kınadığım başka sevinçler de
eksitlmedi sende batan güneşi

anne olduğun gün affettim seni
iğde ağaçlarından neşet eden çocukları
kamusal alanlarda görünmeye başlayalı 
gidemez olduk toplu cenazelere
topluluklarımdan uyluklarıma kadar
seferberlik ilan eden sendin
üç şehirden ettin beni 
yeniden çizdiğim haritaları
kör bir dilinciyle beraber 
sağır sultanların odalarına astım
-duvar halısı çoktan kalktı yürürlükten-
düğünlerde kimsenin can sıktığı yok
çevre yollarından hüznüme dolandığım
tünelinde gözünüzün karardığı
uhde diyelim istersen bu şehre
anne olduğun şehri de affettim..

Kasım Gökyüzü

ölü yüzleri öptüm, soğuk yanakları
aklımda asılı kalan bedenler
sehpalar üzerinden ayakları çarpılmış 
cesetlere ki 
kendi kanında boğulan şehirleri 
kirası başkaları tarafından verilmiş 
cümleleri öptüm.

içimde gittikçe uzayan 
ve hiç eksilmeyen 
yollar bilirim ki nice aşkları 
kılıç artığı hesabına yazan.

üstümden eksik olmazdı sağolsun 
biraz gökyüzü, biraz hüzün 
bir anda nasıl göçtü
şaşkınlığına hangi ağaç parmak ısırsın.

akşamın şeker gibi çayda erimesi
güneş denize atılmış bir küp şeker
sen, çayı şekersiz içersin bilirim
ve kışları biraz ıhlamur kokar tenin 

kuşluk vakti sokağın başında 
sisler dağılmadan daha
kapıp getirdin aylaklığımı 
saatleri bir eskiciye verdin
çünkü saatler eskimiş vakitlere ayarlı.

telaşından bahaneler türeten cümle 
olayım da bir kitaptan okur gibi
içinden bir çok kez tekrarla beni 
ve gökyüzüne bırak içinde tuttuğun nefesini.

yalın kat gümüşler giyinsem 
kahkahan, duvarda patlayan top mermisi
ve örse vuran çekiç sesinden 
artırarak biriktirdiğin 
bir içlenme olsun yine de.

çay gibi zaman da soğur
kaynaya kaynaya soğur zaman 
gökyüzünde taze bir buhar olur
içinden geçtikçe demirden kuşlar
uçuyor göğsüme kasım gökyüzü
düşüyor, düşüyor, düşüyor
aklımdan binbir homurtu..

Koşarak Uzaklaştı

(Doğu'da Bir Kent Akşamında, Vazife Mağlülü Gül veya Sarı Kantaron Devriyesinin Zabıt Defteri)

yağmur yağıyor yürüyerek ve koşarak yağıyor öç alırcasına yağıyor topraktan ve çay bahçelerini döllüyor yağmur.

aklını çeler yağmur, gün batımsız bir derenin direniş ta derinlerde kara taşların ve balıkçı yaka kazakların içinde.

sindirilmiş umutlarla susuyor korku.

yağmur yağmadığı zamanlar, hüznüm rengi solmuş güller gibidir bulantısını ödünç aldığım sara da pencereden yola bakmaktadır.

tıpırtısı pencerelerde, en gür sesi pencerelerde akşamın ve bekaretin tedirginliğinden devletin ölüm senetlerine bir damla düşer kör olur, bakkalların önünde tavla oynayan halk sihirden medet uman şarkılar söyleyen başka yağmurlar da bilirim yüreğimin içinden diş çıkaran. denizin üstünden gelirse yağmur ıslanmış sigaralar parmaklarımdan bankalara bireysel krediler ödeyen ellerimden usulca dökülüverecektir, kağıdın böğrüne ya da sarı kantaron ahkamın umuma açık kesimlerinden hediyelik ve göstermelik yağmur dilenilecek.

karşımda ne güzeldin yağmur da karşındaydı böyle bir yağmurda, evinin sokağında çay ocağına oturmuş ve yüreğimde hüzünler demleyerek sana, heceleyen gözlerle bakmıştım keşke yanımda biraz barut olsaydın.

yağmur yağıyor günlerdir yürüyerek yağıyor, koşarak bazen bense en sevdiğim yağmurluğum ve ıslatmaktan korktuğum kitaplarımla sana veda anlamında bugün yeni bulutlar örüyorum öç alırcasına örüyorum..

Adam Susmuş Ellerinde Yağmur Biriktirerek

adam.
cuma akşamlarında ve pazartesi sabahlarında
karşı duran ve imkansız kılınan başaklar için
ellerini ceplerine gizleyerek yağmurlu caddelerde
şarkıların dillerde parlayıp sönmesi gibi
mesafeler gitmiş, tüketmiş tüm gerçeği.

gerçeğin beşiğinde sallanan rüyâ 
renklerin bulvarını geçerek
caddeleri boydan boya kuş mezarlığı 
metruk evlerden neşe çalarak
göğsünde takındığı muşta
ve elinde mıknatıssız pusula
bir adam geçti.

az önceydi, yağmurluydu elleri,
ellerini ceplerini gizlemiş 
dudaklarını kanatmış günlerdir ısırmaktan
günlerdir kördüğüm odalardan çıkmayan
hayallere saklanmış.

bir adam. belki de kaybolan
ellerinde yağmur biriktirerek..

Kısa Kestirdiğim Çan

hayat alarmını çalıyor beş dakika daha erteliyorum yaşamı.

vicdanın aynasıdır anne orada ellerini boşluğa kaldırmış beyaz tülbentinden gözyaşı damlatarak nice volkanları söndürür anne askıda bir başka vicdan hazırdadır küllenmiş ateşe kor yetiştirmeye

çile iki heceli uzun bir yoldur konak ve menzil hanlarının bilindik yolculardan oluşan gürültüsü taşar yoldan savrulur gece.

hikaye gelir her düş gerçek düşkündür hayale her hayal bir hayat denemesi sonsuz seçenekten en kestirme

kestirme yollar çoğu kez iş açtı ve çatı göçtü yolların birden çok oluşuyla. neden bunca yol var önümde göğsümde tek bir sokak varken

sözcükler bilinmediği için değil yürek yetmediği için kurulamaz cümle. ve sen bana konuş dersin karşımda bir ülke ağlıyor göğsümde bir başka dünya taşıyor-umdur.

hammal ve hamile yakın akrabadır biri dünyayı taşır, biri dünyaları söz söz odalar tutalım gerek çıkmak için tv dizilerine.

ey kamçısı maskara olan soyluluk ve girişi olmayan şehirler önünden geçerken körlüğe bir dipsiz öpücük düşer ensenden çocukluk taşar sigarayı eriten kendi parmakların gerçeğin hayale yedirdiği ağu hayalin gerçeğe çaldığı bal beş dakika daha erteleme beni derdi verdin madem, dermanı benden çal..

Sen Anlat Ben Dinlerim

I.
bir sigaradan geriye kalanlardır hatıralar
ağızda acı bir tat, sürgün vermiş hatıralar
temmuz sonunda o yapışkan sıcakta
saçların alnına düşmüş ve daha çok kadınca
savaştan evine dönen ama eksik gören kendini
alışkanlıklarını terk ederken ağaçların
gölgesinde bir tarlakuşu gibi
benim değil, hepimizin yalnızlığı bu..

II.
üzgünüm demek yetmez bazen,
bir kuru dal gibi kırılır söz,
öyle orta yerinden,
ulu orta bir akşam üstü..

III.
alınyazısı bir saat
insan, akrebi kovalayan yelkovan..

IV.
kalbim, ayaklanmış bir şehirdir
isyanı gözlerinin başlattığı..

V.
gece, bekçi gibi arşınlar
aklın dehlizlerini.
orada gün ışığına çıkmayan
kaç öpüş kaldı, kuruyup çatlamasın
bir tılsım gibi kalsın dudaklarda
tılsımı anahtar,
kalbimi içeriden kilitleyen
ve geniş sofralarda neşeli şölenleri
tik tak tik tak vuran saat
sokağın birinde vurulmuş bir anı
gibi kalır akılda, akla vurulmuş bir anı.

VI.
ekmeği yerden alıp üç kere öper gibi
öptüm senin de sabahçı saçlarını..

Pazar Alameti

yamaçtan üç taş yuvarlandı
kırgın, kanayan serçelerin üstüne
yerden üç taş havalandı
dalgın, yaşayan serçelerin üstüne..

parklardan mucize bekleyen ricacılar
ellerinde biraz cam, biraz alüminyun, biraz plastik
söğüt gölgesine sokulmadan, yüzü tırmalanmış
ve sırtı delik deşik bir bank eşliğinde
içeceklerini yudumlarken farketttiler
güneşin kızardığını
az kalsın boğulacaklardı.

orada kanayan nedir, yoksa benim yaram mı?
yoksa sözden taşmış toprağın,
tohum çatlatması mı?
alametlerden hâlâ düşünmez misin "insan"?
o tepeden dağılan biziz, yoksa rüya sayıklaması mı?

Ben ki Bakışına Gömmüştüm Beni

ben ki bakışında görmüştüm beni her gidişle tükenen kalb seyredilen yıldızlar adedince gözüne güz değen kalbim bir imla hatası nedenini boşuna arama tanıdık yüzlerde.

bakışınla büyüt beni, ellerime uçmayı öğret ki şarkı yarımdır hâlâ ay kuyudadır kavlimiz suya düştüğünden beri.

ökçelerin ne taşır gün aşırı sohbeti canan gibilerinden sergiler kurulmuş çarşılarda ve boş arsaların denize çıktığı şehirden, uzaklara açılan bir gemi ki dümeninde uzak ihtimaller..

-ben ki bakışıma gömmüştüm seni-

Hep Aynı

yeni bir öyküyle başladı gün şişmiş gözler ve sucuklu yumurta günü.

balkonda, uçamayan bir serçe yakaladık ayağına dolanan kadın saçlarından tuzağı temizledik, avcumuzdan su içirdik biz bunları yaparken annesi bir an ayrılmadı başından düşündük ama ibret aldık mı bilmem uğurladık ikisini de.

yaramızın kirli taraflarını temizledi bir şiir sigara ve çay içtik üstadla, muhabbete, dostluğa yatırdık değerli kağıtlarımızı.

cuma günüydü genişçe bir bahçeye vardık "essalamû ya ehl-i kâbir" dedik "ve aleyküm selam", işittik.

çocuklar vardı yine parklarda gelecek dedik, güzel olacak inşallah anne olan her kadın meryem'dendi çünkü.

-geçmişten gelen meryemlerden ki-

battı güneş, serin bir rüzgâr çıktı içimizde, verdikçe çoğalan bir yaşam vardı iyi adamları hayrete düşürmeden günü kurtarılmış sayarak bir arpa boyu daha yol gittik..

Lâf Arasında

eyvâh! hayatı vakf eden şuara ehlinin öz evlatlarıydı göğü dolaşan ve sema sema sözlerin sahibi çağırsan ve ölümü rahmet kılsan.

üstümden öteberi yarası eksik olmadı bir avuç toprak daha yok mu toprağıma katılacak. ve ruhum öylesine balçık ki öylesine söylenen lâf arasında.

hasat kıl beni bir büyük ırmağın köprü ayaklarına vurduğu yerde gömün ki üstümde beton ayaklarla orda bükülen benliktir suyla beraber.

ve sen suya yol veren taşlardan atla yemyeşil, sahipsiz ve dalgasız..

Bana Kim Olduğumu Sesinle Anlat

yoruldun açılmaktan açıldıkça alçalan hayatın önünde noktalarından yüzü okunan gözün üstünden aşınan gemilerinde senin anlamsızlık dediğin nedir ki bir güle su verdin köz yerine.

ısmarlanan iyilikler ve sipariş kötülüklerin alacağını aldın hangi toydan büyüyen başaklar bıraktın salonlarda evveli sahip âhiri sahip ve gümüşi gölgenin ayaklarına bağlı cüzzam ve gölge senin olanın haşrolunacağı o gün.

âh bataklıklarından zambaklar tüten ve eskimeyen, eksilmeyen hüzün sesini de unutturan o hafıza gedikli abiler ve ablalar menekşe lokması bilincin taşınca sabırdan sabırlı birer el okşandıkça yüzün zımparalanan ve dağılan ıslanmış bisküvi gibi benzetmelere başvurmasan kalbin çoktan ayarsız terazi ki hiç yoktan susturucu gibi göğsüne oturan hatır otu akşamların ateşini yükseltmesi zamansız bir doktor bütün yaraların.

sen baştan başlasan kalbini okumaya açıldıkça kalbimi bir aydınlık odaya kimsesiz diye alsalar ve seslensen sesin umut tufanı oldukça umudum darmadağın ve sığınak yok eksilme, azalma, koşma, kaçma açılma açılma açılma âh duracaktı oysa o son otobüs.

bana kim olduğumu sesinle anlat eşyayı unuttur, fotoğraflar bunak bana önce sesini anlat sökük bir pus bellek duvarına çizgiler çekilen ve tekrar karartılan odalarda serin ve kuru yerlerin o ürpertici kışkırtıcılığından kalan bana kim olduğumu sesimle anlat önce beni bana getir..

Bir Yanıyla Evrensel Seni Sevişim

bahçelerden geçmiştik, dişbudak ağaçlarında
en görkemli yeşildi paylaştığımız,
birazcık da mavi.
uzunca sustun, öyle sevdim seni
bir gece bir şehri baştan başa geçer gibi
üstümüzde uçan neydi, ben kime bağladım
çocukluğumdan gelen haberciyi.

seninle pay etmiştik çam ağaçlarının gölgesinde
bir hüznü ortasından bölmeden
bir sana bir bana demeden geceyi
çayın karşılıklı şekersiz içildiği
öğleden sonraları gibi telaşlı.

sözünü tutamazdın denizin
çünkü vişne mevsiminden birlikte döndük
ehramlarımızda ve boynunda böğürtlen
ve tarçın kokusuyla
uzunca sustum evrensel bir bankta
uzunca susuz günlerden döndüm
gülün harman olduğu adını kap getir
uzunca susuz günlerden kaldım.

( 8 Ekim 2015, Doğu Kent)

Senin Seslerin

serçe kuşu gibisin aslında sevgilim
avuçların avuçlarımın arasında
sarılsam gökyüzü rengarek,
ve titrer her ışık
gül kıyama duracak önünde
lalelerin boynu eğik.

sen bu renkleri kırlardan getirdin
ben soluğumu getirdim, dağlardan
sesinle örtündüğüm o gerçek örtü
beyaz sabun kokularında
uykuya yatırdığım çocukluğum.

çocukluğum dizinde yatıp
her gece, rüyâ kokan saçlarından
-serçe kuşunun kalbi- parmaklarına
döktüğüm diller.
-azımsanmayacak-

kış kıyamet bir havada
çaydan ilk yudumu aldığım o an
şimdi senin seslerini dinlemek..

(21. Eki. 2015 Doğu Kent)

Daha Çok Dalgalara

her şeyin üzerinde dalgalar ve saraylardan çıkarılmış iskelet deniz sözünü tutmuş sayılmalı yoksa mavilik hayra alamet. evlerin bahçelerinde ölümler var gözlerinden anlaşılmaz, konuştukça daha bir bulanan suya ayaklarımı daldır alnımda hangi bayram yeri kurulmuş, ellerim benden sonra kime kalacak? soru soran ademe bir cevap yok ademden.. ey benim geceleri yastığa yorgun ve özensiz düşen saçlarım her telinde hercai menekşeler kalır güneş vurunca.. kanımı coşturan bir baharı ısmarladım dudaklarım alesta. endemik acılardan kamusal aşklar yaşayan bağrım korkunun saçlarını taradıkça tarağın dişlerinde kalan korku nefessiz yaşanan zamanlardan koptum ey benim ihanete parmak ısırtan sarı saçlı sevgilim. bilindik işlerden bilindik yorumlarla, hayırlısı olsun Rabbim..

ben bu şiirleri hep sana yazdım nakış nakış bir hüzün ki bekar kız odalarında. ben bu şiirleri hep sana yazdım,

çünkü gülüşünden dağ gibi dağ gibi dağ gibi

bir hüzün, işleniyor yüreğime..

Körlük ve İnme

düştükçe suyun sağrısına bulut gök bulanır, gün bulanır, "gül bulanır" eski aşk-ları dilimde uykuya yatırıp uyandırmadan gerçeği gecenin taşkın bağrından güller yetişsin diye bir bahar kuralım sabahın çiğ tanelerinde.

düş kırıklığı aniden gelir. körlük ve inmedir bütün düş kırıklıkları aslından kanla çoğaltılmış eski bir belâ cüzünü okudum, ellerim titreyerek.

ellerim titrer çünkü göğe çıkarken çıktığım gök değil yer altıdır. hasbihal çeşitli hallerden yarım kalmış bir ekin gibi kağıda savrulur.

pusuya düşen yine benim yüreğim yüreğime çığ düşer, kızağa çekilmiş çığ çıplaklık ve berceste mısralar aklıma tipi olur yağar, odamda kayıp bir gemi.

odamda dolaşan şehzade ki ismi meçhul canfedâ derdim adına mahut bir savaşta sakalara su yetiştiren şehzadenin çok görünmese bile gözüme ismi canfedâ, suretini asan eder.

eder ki elden düşünce bir başka ele keder diye bir söz oyununa yenik düşüp aklımdan karaya vuran bir çaput bağlanır söz ağacına rüyada da hatırlanır verilmiş tüm sözler.

sözler bitirilmemiştir ve yedi kıta savaş halindedir sözleri ordu bilip tutulmamış bir sözden bütün verem, kanser ve makûl hastalıklar yeryüzünde arsa karşılığı genişçe daireler almış mal sahiplerine pay edilir.

sahip bana efkâr getirdi ve üstümde ölümü ölümü ani bulan her ahmak gibi sevmeyi ölüm anında öğrenen başka sahipler bulunur dünyada. gül bölünür, annelere diken kalır çünkü yeryüzü tüm annelerden temizlenmiş denizleri taşır bir çarşıdır ki saflık o çarşının içinde düşkündür ve masumiyet, dilenci.

masumiyet çocukla yiten ve hep cepten yenilen, çoktan tükenmiş miras. aç kulağını, bir gün bulursam seni şunu diyeceğim sana hiç de sıkılmadan: büyüdüm ve yoruldum artık kalbimi terk et..

SESSİZCE veya DOLAYLI

susmak kadar konuşmayı özlemiyorum
nefret etmek için hiçbir sebebim yok
güneşli bir günde birden
sağanak altında hazırlıksız yakalanmışım
uyanınca, uyandım diye pişmanlık duyulmayan 
bir rüyâyım.
bir başkasının rüyâsında, başka bir rüyâyı
gören yine benim rüyâmdır.

gökyüzüne değil gökyüzü resimlerine bak
doktorun tavsiyesi üzerine
çıktığım kır değil, kır resimleri
alaşağı edilen bir gülümseme daha
nakavt olan başka bir sevgiyle hemhâl.
sırdaşlık kalmadı aramda gece ile
yüzleri sökülüyor bütün kuşların
bütün kuşların çığlıkları körlük
ve sağırlık taşıyor: elveda gülsarı.

sessizce büyüyor rüyâ

ses

sizce

izce

ce

e..

Bulut ve Barut

ey bin ahmaklığa düşen göz
sıcak yatakta kötü şeyler düşleyen
hatıra gelen yüzlerden ve hecelerden
rüyadır adın ey göz.

suçunu hafifletecek ecza yok
ki yaralarım süslensin papatya fallarıyla
iltihaplı sigara yanıyor parmaklarımda
parmaklarım saklanacak yer arıyor.

ey bin güvercine durak olan parmak
nabızların o kös seslerini işit şimdi
telgraf tellerinde ve pazar günleri
kurşunlar, yatılı okula dönmemiştir henüz
yol örtülü öznedir cümlede
ve alkol, bize kötülük bağışlar durmadan
ki ey bin şüpheyi saklayan kalp
inancın meydanında at sürsün diye
devirmek lazım kaç putu kaldıysa gündüzün
ve nöbetçi eczanelerde.

ecza,

softa çiçeklerden demet yaptım sana
yastığına iliştirdim kırlangıç sürülerini
tenin nazik ü sim
elbisenden taşan tenin
ey beynime hücum eden kanım
gibi inme inerken bir tas suya
sesi kesilen, nefesi tıkanan, kanı sulanan
felç ahmaklık.

nedensiz geldim sana
ey beni emziren bulut ve barut
soran, soran, soran ve soran bir beyinden 
salacak kök bulamıyorum toprağa

kanatlarımdan taşınan küfürle
kirleniyor gökyüzü, kirleniyor elbise
kirlenirsem ben de akşam eve döndüğümde
anamın hesabı pek çetin olacak
çocuk yüzlerde kirlenmenin
adil olduğu ve 
ey ezel ve ebedden gelen haberci
kalpte asi sevgileri iskan ettiren sultan
kemiklerimden ve etimden gayri
insan çatılsın.
ruh kalıbında bir insan, çatlasın
verilen bir sözdür her mısra
her mısra biraz daha arayı açıyor
bir başka rüyayla.

ey söz, bin atıyla hücuma geçen ordu
geniş anlamsızlıklar ovasında
adamsende düşman ordusunun karşısında
çok ses döktün toprağa.
ganimetin, kelimelerindir senin
ve kehribar ağızlıklardan akan salya

yeni baştan okuyalım hüzün cüzünü
ey hüzün cüzü, ateşi bin ovayı tutuşturan
ve bin ırmakla sönmeyen ateşin senin
muştu, bayram, güvenç
unutulmuş dillerin, reddi miras hakkı saklı.

haşyet tırpanları ile biçilen ruh
kötülük bağışları devletin ve alafranga
bakımlı kız odalarında tuvalet masasında oturan güneş
saçların omuz üstünde havai, dağılışı gibi
yeryüzüne dağılan insanlar ve akıbet
ruhumda binlerce petrol kuyusu
kendi gücü kendine düşman olan
bir anda patlayacak
bir tutuşturan bulmazsa onu.

sesimden dünya şaşırdı, gece,
topal dilenci.
gündüz, topal numarası yapan 
aktör sahnede ve otobüs her durakta
kartonlarla birbirinden ayrılmış
akdeniz ve kızıldeniz 
ayazın şarkısı duyulur, rick's american clup
yaşasın liberte france!

ey ismiyle şehirler kurulan insan
ey ismiyle şehirler yıkılan insan
ey hatır tanrıçası, ey unutuluş putu
ey sabıka kaydında veresiye isimlerle
tarihe not düşen, zengin dilenci
bulut ve barut kokulu yataklardan
sokaklara düşen hayret..

sam, bizim şarkımızı tekrar çalsana!

Görüldüğü Yerde Derdest Edilsin

bahçemde konaklayan geceden
dinlediğim masallardı bunlar
kanımızın o deli çağında
anlatılan efsaneler.
gülün katlinden bülbül sorumlu
bilinmedi, betonlar ardında kaldı gerçek
artık,
gözlerini belerten gökyüzünden
yağmur değil, su düşecek
yangınları kimin sönmeye başladıysa.

hesabı çabucak gören, hesabı adil olan
suyun kalbini titreten gerçek
ezeli ve ebedi gerçek!
susuz kalan kim varsa, elbette yetişecek
kalbin kırık yerleri çünkü
özensizce yapıştırılmıştır anılarla
dıştan görülmesin kırıklar
öze işlesin kırıklar.

söz diyordun, bir kuştur uçar
kağıda bir istasyon çizelim
bir gözlem evi
uçup giden kuşlar, nereye gider
nerede konaklar kışları
uçup giden sözler.
kağıda gökyüzü çizdim
bulanık sularda renkler açıldı
tende yara, elde yara, elden yara:
açıldı.

ağlamaktan sakınan göze anılar batar
sakındım yıllar yılı ağlamaktan
kör öldü gözlerim.
sakalar bir dalda uykuya dalınca
rüyaları bana tasa oldu.
gelinciğin kalbinden geçen
yapraklarının savrulmaması çok uzağa
böyle böyle sakındığı ne varsa gelincik 
ve sakaların
büyüdü içlerinde; yapraklar uzağa savruldu
hüzün otağ kurdu gönlümde.

aklım şimdi alışveriştedir
mı, mi, mu, mü satan dükkanlarda
ama, fakat, lakin toptan ve perakende
tamam, peki, yani, sen bilirsin avm

söz diyordun, bir kuştur uçar
kağıda gökyüzü çizelim
ve güzelleştirelim kendimizi 
serçe giyerek üstümüze
serçem benim, ah nereye gitse
oranın yerlisi olan kuşum, soluğum, sözüm..

Beyaz Yaprakları (S)öğüt

ne zaman karşılaştım adınla bir sokakta
bir göl kıyısıydı belki aşka otağ kurduran
yahut söğüt gölgesi, beyaz yapraklardan
beyaz bir banktı ya da adınla yan yana oturduğum
edebi duraktır adın çünkü bilirim
soluklanmak için oturup, rüya şerbeti içtiğim
damarlarımdan çekilmişti orada asırların heyelanı
adınla karşılaşmak içindi onca deprem
onca fırtınaydı göğsümde büyüttüğüm.

göl kıyısı, beyaz ahşap ev, verendası genişçe
ve sonra orada koşturan çocuklar, senin bahçende
çocuk olan adındı hep saklambaç oynadığım
adın yazılıydı ezel hattıyla
söğüt ağacının beyaz yapraklarında.

şimdi yüzün ellerimin arasında
yüzün bir yudumluk su, avucumda tuttuğum
damla damla parmaklarımın arasından
düşer toprağa, yüzün bir yudumluk su.

ne zaman karşılaştım adınla,
ne zaman karşılaştım yüzünle, 
bir sokakta;
sahi ne idi adın yangınlarımı söndürdüğüm..

Aşk, Nefes, Kuş

Aşk.

bilmem.
aşktan kuş yapıp nefesimle uçurmayı
kalbim ayaklanmış bir şehirdir
isyanı gözlerinin başlattığı
içimdeki yangına, rüyalarımda
ellerin yetişir, diner ağrılarım..

Nefes.

tükenir.
rüyada soluklanır giz,
ve demlenir hep rüyada
bir başka nefes
yaşamak dersin, yıldızları dökerler başından
kan değildir artık rüyada, damarlarından akan
nefesin hülya kokar biraz da 
bir rüyaya uyuyunca
rüyada ol, uykuda ol, uyanık ol, hülyada ol
ol.
ve nefes aldıkça, soluduğunu hatırla..

Yağmurun Düştüğü Güz'ün

hallaç.
kalbim dalda kuru yaprak,
rüzgar senden eser.
savrulurum,
düşerim bir bulanık suya
suyun aktığı sendir,
taştığı sen.
çölüm,
güneş sensin, serap
kum fırtınaları sen.

yağmur boşanır ikindi vakti
bir saçak altı bulamamış
yüzüm, ben, sen yağmur
sen yağmur ol düş
çöle, sen yağmur ol düş bahara
yeşillensin yeniden kuru dallar
yağmur ol düş sen,
bulanık sular durulsun

gidedursun göz gözeyken
tenden canım.

Sonsuz Kapanış

ecel oyununda kırılan bardak sesler kopar gelir de akşamdan kırgınlık gecedendir, yârdan değil üstüne kapanmış onca karanlık kederdir an, kederdir anı her hatıra gelişte gecede.

gece bekçi gibi arşınlar aklın dehlizlerini. orada gün ışığına çıkmayan kaç öpüş kaldı, kuruyup çatlamasın bir tılsım gibi kalsın dudaklarda tılsımı anahtar kalbimi içeriden kilitleyen ve geniş sofralarda neşeli şölenleri tik tak tik tak bölen saat sokağın birinde vurulmuş bir anı gibi kalır akılda, akla vurulmuş bir anı.

yüzün yağmurlu bir geceydi aklımın karşısında ve kıpırtısız ölmüştü çoktan gözlerim, gözlerin ölmüştü aklımda gözlerin kaldı, ecel gibi gözlerin ecel gibiydi gözlerin, ağzımdan tek kelime çıkamadan dondu kaldı, eşya söndü kaldı su ver artık yaralarıma, yüzün bir tuzlu sudur içsem kanarım, içmesem yanarım.

aklımdan çıkacak gibi değil bakış bakış bir kuştur, alıp kafese koyduğum bana bakıp, beni yakıp benim olmayan bakış sevdanın hangi dilidir konuşulan bu anlamadan baktığım.

kasım akşamı, ecel saatleri, son bakış son duyuş, son susuş, son susayış ecel oyununda kırılan kalp kalbime kezzap atan gözlerin sahi hesabı hangimiz ödeyecek, yevm gününde, sonsuz kapanış..

Erguvanlar Geçiyor Ömrümden

erguvanlar geçiyor ömrümden gülün masal anlatılacak yaşı geçince suyun deldiği taş gibi yüzümde körlerin taş sektirmesi suyun üstünde erguvanlar geçiyor ömrümden baştan başa erguvanlar

bana mecnûn'u anlat, sana acılar dereyim hayret, kapı arkasında asılı kalsın hayret, erguvanlar geçiyor aklımdan! bir gölün denizle birleştiği yerden aklımın ucu açılıyor bir mağaraya yarasa sürüleri kamaştırıyor ruhumu zamanın hendeğinden atlayamayan aklım bu son inatçı takımı ayaklarımın

bir sondan geriye bakışlar kaldı geriye kaldı saat, akrep sekiyor yelkovan topal ve aklımdan erguvanlar geçiyor çifter çifter sana düğüm

bilirim bu renk ruhuma yakışan en hint kumaştır.

aklımdan..

Sürmeli Çukuru

yeni hüzünler giydim ayağıma

bakışlarım yerdedir bu yüzden

sabahın derin bir vaktinde

mavi kumaşı gerdim göğe

sığdıramadığım mutluluk, odalar almayınca

muska diye yüreğime astım onu

deniz hasreti çekilen bir yerde

on bir ay kaldım, mor dağlar

deniz oldu gözüme.

gölge oyunları oynardık orada

susuzluğumuzu karla giderirdik

ona bir de hasreti ekledik, 

dudaklarımız çatlayıncaya kadar..

bakışımızdan yakalanan kuşlarla

saklambaç oynadık, sular bulandı

saatler birer tufandı kışın.. 

dört tarafı dağ sarmış, bu çukurda

dört mevsim kaldım, hepsi güz..

sürmeli çukuru, seninle nicedir

tanışığız ve acımızdan başka,

heybemizde biraz yalnızlık, biraz vakit

biraz oyalanma..

Sabahçı Kuş

gökyüzü gündelik telaşlardan bulutları geçiriyor aklından. martılar çıkmazında sevimli geliyor karga, saçları siyah.. çiçeklerin kırmızı, mavi ya da sarı sıfatlarına göre değişiyor hava durumu, değişiyor elbise bir kadın, sancısını gizleyip 'ana' ismini cümlede kullanıyor, özne örtünmeli buğday başakta gün sarısı emmekte karınca güneşe dönmüş karnını bu yıl da, diyor, gitmesem çok uzaklara aşkın çam kozalaklarının içinde meyve aranıyor, kaskatıdır ağız. ecza bul bana, bağrımdaki güneş yanığı 

perde ardından bakan kör geçmiş. saat, bir adım öne çıkarsa sabahtan adımın önüne akrep gelecek kuş dilini kuşlar anlamaz der annem biz sarışınca susarız, dilsizlik şeytandandır çünkü.

ekmeği yerden alıp üç kere öper gibi öptüm senin de sabahçı saçlarını.

Bekletmen

kuşların uçusundan yıpranan gökyüzü mavi kanını sulandıran rüzgardan hesap sormaya gidecek, çağırın mirahur'u

aşkın sağnağına uzat başını, gözlerin kesik bekleme artık saçak altı 

çünkü dinmeyecek bu kaçıncı ikindi. kuşların kanatlarından taşındı hece söze vurulacak kadar emsal teşkil eden geceden geçtim beni görmedi müezzin, müderris diz çöktürdü rahle önünde bu aşkın ilmini hıfzettik mecnun parmak ısırdı, ferhat bir koca dağ gibi büyüyor şirinin saçlarında.

karşıdan görünen dağ, yanına varınca dere yataklarına düşüyor bütün sevmeler yazıhane kapılarında bekleyen aracılar da düşüyor dere yataklarına sözü bekletme, saçaktan çıkar başını şemsiyeni kapa, yağmur düşerse beklerim seni, incindiğin yerde.

hayâl senin yüzünü geri verecek gün bir kez daha ölümsüzlüğü sulayacak akşamın denizinde. içtikçe yanan kandiller, ışığı titrek zamanın ayrık otu kandiller damarlarımı besleyecek.

koşuma vuruldum, kılıç çalmak için üstümdeki gökyüzü giyindi sırmalı kaftanını çıkar tüm teni, beni çıkar üzerinden gökyüzü değil yazgı, bir koca bekletmen

Rövanşta Reklam Arası

rövanşta reklam arası sahne terk edilmiş dekor değiştiriyor dünya ve sen giriyorsun ah çağdaş ölümlerin kaderinde etimolojik hüzünler baş gösteriyor.

döpiyes, vatka ve pudradan hamurlar pişiriliyor kukumav fırınlarda dışta tutulan mandallar diyordun tarihin kelime oyunudur; lugât taşımaz vandallar.

aya merdiven dayansa da bir meteor köle pazarından, mısır saraylarına taşınmıştır çoktan ve astronomi zindanın parmaklıkları olmuştur firavunun rüyâsında.

kaleme kağıda gerek yok, ormanda bir ceylan vurdum son okumdu oysa uygun adım yürüyüş okuduğum kitabın, içindekiler bölümünde tertip edilmiş bir toy; çünkü korku ve ümit: öz ve üvey kardeşleridir hayatın.

baba olmak yakışık almaz diyordun sahneye çıkarken suflör yataklarda aradın merhameti körlük değil elbette, gündüzün aşermesi gecenin, cübbesini çıkarıp, sakalını traş etmesi birden savrulur gibi aklıma bir gürz tanıdık yerlerinden öpüyorum seni..

Fotoğraf

fotoğraf. siyah, beyaz ve kırılgan gözlerinden gemiler kalkan ve uzaklara açılan gözlerinden bilinmez limanların çağrısı okunuyor saçlar var fotoğrafta. siyah, simsiyah saçlar. yanaklarına dökülüyor, yüzüne dökülüyor saçlar hep olduğu yerde duruyor. gece gibi simsiyah ve odamda hep. ama kitabın sayfalarının arasında da bu saçlardan var: kitapta hazine var..

...

Kendisi İçin Herkes

hakikat usulca uzaklaştı yanımızdan ey gözlerine hüzün çekmiş kader efkârlı akşamların da rayihası var şimdi, akşamların yok oluşları hepimizin üzerinde azar azar. azar azar gidenlerden olduk, azar azar eksilenlerden her giden kendi ellerini de götürdü beraberinde anılar kaldı senin sırtında, boynunda günahımız. ama işte sen yine karşımdasın, ve dilinde o büyülü söz: kendisi için herkes.

Kalbin Kudüs'ü

kafesteki serçeyim

kalbim Kudüs kadar geniş

çocuk ve anne düşlerinde

geçer günler, geçer gece

dünyanın merak içinde döndüğü

yazların üşüdüğü, kışların kavrulduğu

sokaklardan geçen düş tacirleri

gibi karartılmış cam arkalarında

saklandı hayatım.

bir mabed yapıldı, aşkın kanıyla

orada gece 'rahman ve rahim'

çeşmelerin yol kenarlarında

susaması da bu yüzdendir işte

yolcuların hep susması da..

kafesteki serçeyim ve Kudüs

beni çağırmakta her gece rüyasında

danteladan örülmüş bir rüya

çelikten yapılmış kafeslere

galebedir, ve kalbim

büyür Kudüs kadar, büyür Süleyman mülkünde..