“Söz”le Unutmak
Gözlerini
unutmak için yüz vermiyorum denize
Saçlarını
unutmak için başakları, güneşi
Kovuyorum
evden, kilitli pencereler.
Hep
bir savruluştayım şu rüzgârla
Senin
vadilerinden akan bu nehir,
Şu
yumuşaklığı teninin kuş tüyleri
Diye içimi
acıtıyor serçelere bile.
Hele
bahar hele bahar!
Sapsarı
yabani çiçeklerle papatyalar,
Seninle
dolduruyor odamı;
O
haşarı bahar.
Sonbahara
da var elbet diyeceklerim;
Şaire
tövbeler bozduran o eylül,
Bin
aydan daha hüzünlü ay
Sarartmayadursun
yaprakları
Kalbimi,
kalbinin toprağına mıhlar.
27.Eyl.2012/Arhavi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder